[FR]
Saviez-vous que de ne pas transmettre une langue - que ce soit pas choix ou parce que l'environnement vous y pousse - peut avoir des conséquences sur la dynamique de votre famille ?
Parce que l'environnement n'est pas toujours favorable, un grand nombre de familles plurilingues font le choix d'abandonner une ou des langues d'héritage, langues de la famille au profit de la langue dominante, langue majoritaire de l'environnement et de l'école. C'est souvent fait à contre cœur en pensant que cela aiderait l'enfant dans son quotidien et dans l'apprentissage et acquisition de la langue majoritaire. Beaucoup d'enseignants prônent cette façon de faire, même si en même temps, ils estiment que le plurilinguisme est un avantage extraordinaire. Cependant, est-ce que "abandonner" une langue aide réellement et est-ce vraiment sans conséquences pour l'enfant et sa famille ?
Dans mon travail auprès des familles plurilingues, je peux voir l'impact que ce choix de privation linguistique, d'abandon peut avoir tant sur l'enfant et son développement que sur la dynamique de la famille. La recherche a montré que de "empêcher" un enfant d'acquérir la langue d'origine peut avoir des conséquences cognitives, mais aussi et surtout émotionnelles et sociales.
Et pourtant les systèmes éducatifs et structures éducatives continuent de préconiser de se concentrer sur la langue de l'environnement, sur la langue scolaire, pensant que cela serait bénéfique pour le développement langagier, mais aussi social et émotionnel. Cette préconisation est souvent le fait d'enseignants, éducateurs, et même parfois de pédiatres qui n'ont pas de formation que le développement langagier des enfants élevés avec plusieurs langues.
Sous la pression, les familles finissent par laisser de côté leur langue d'héritage et à en priver leurs enfants car ils n'en connaissent pas non plus les conséquences sur le long terme.
L' APAM travaille à former personnels scolaires, éducatifs, médicaux... Nous avons développer des projets à leur adresse. Nous ne ne laissons pas non plus les familles sans soutien et conseils.
Vous êtes-vous déjà demandé : comment se développe les relations familiales si la langue que parle les enfants n'est pas celle que les parents maîtrisent le mieux ? Que se passe-t'il si les enfants et les parents ne peuvent pas communiquer facilement ? (article - voir note)
1 - Les membres de la famille se déconnectent les uns des autres.
Il devient de plus en plus difficile, de plus en plus compliqué pour les parents et les enfants de communiquer dans une langue commune, d'avoir des conversations. Les échanges s'en tiennent au
minimum. Il n'y a plus d'échanges significatifs. Il se crée ainsi un fossé entre parents et enfants car la communication n'est plus aussi fluide qu'elle devrait l'être.
Ce manque de fluidité peut être source de tension car parents et enfants - même s'ils en ont envie - ne savent plus communiquer. Il manque trop aux enfants pour pouvoir le faire. Il se crée une distance émotionnelle qui "détruit" la famille. Cette distance émotionnelle ne s'arrête pas à la famille, elle touche tout le groupe ethnique, la communauté linguistique que l'enfant peut rencontrer. Il s'en sent coupé.
2 - Parler plusieurs langues a des avantages cognitifs et pratiques.
En privant un enfant de sa langue d'héritage, on le prive des nombreux avantages qu'offrent le plurilinguisme. Il a été prouvé qu'un enfant qui parle plusieurs langues réussit mieux académiquement - alors, pourquoi le priver des autres langues de sa famille ? De plus, on apprend mieux sur les bases que l'on a déjà, selon l'Hyptothèse du Lierre. Alors, pourquoi ne pas utiliser ces fondations ? Les enfants qui parlent plusieurs langues ont une meilleure mémoire, sont capables de faire plusieurs choses à la fois et de résoudre les problèmes plus facilement, alors ? Pourquoi les priver de ces avantages ?
3 - Perte d'une identité
Une langue, c'est plus que des mots, c'est une culture, une identité. Un enfant qui est privé de sa langue d'héritage, est privé de la culture qu'elle véhicule. Il est privé de l'identité que
cette langue lui donnerait. Ainsi un enfant d'origine étrangère sera considéré comme venant dudit pays, mais il n'en aura pas appris ni la langue, ni les codes que l'on découvre avec celle-ci. Il
n'aura donc pas de sentiment d'appartenance et d'identité lié à ces langue et culture. Priver un enfant d'une langue d'héritage, c'est le couper de son identité.
Il pourra aussi avoir ce sentiment de ne pas appartenir et pourra perdre confiance et avoir des attitudes négatives à l'égard de ces langue et culture d'héritage. Il y aura tiraillement entre ce
qui lui devrait lui être offert et ce qu'on lui demande d'acquérir.
L'enfant pourra aussi avoir honte d'une culture dont il est héritier, mais qu'il ne maîtrise pas. Il pourrait aussi comprendre que sa langue d'héritage est moins souhaitable et le faire rejeter ce que sont ses parents.
Cela arrive assez souvent malheureusement dans des contextes de migrations quand les langues d'héritage sont considérées comme moins prestigieuses que le français, l'anglais ou l'espagnol par
exemple. L'enfant ne se sentira chez lui nulle part. Dans le pays d'accueil, il sera l'étranger et il n'aura pas ni la langue, ni les codes de son pays d'origine.
Ainsi priver un enfant de sa langue d'héritage a des conséquences invisibles qui peuvent laisser des cicatrices.
Demander à des parents d'abandonner la transmission de leur langue d'héritage, c'est leur demander de créer des fossés entre eux et leurs enfants.
Un certain nombre de personnes, une fois devenues adultes, regrettent que leur langue d'héritage ne leur ai pas été transmise. Elles essayent de re-apprendre une langue dont on les a privés pendant l'enfance. Et c'est parfois bien plus difficile que de l'acquérir de manière naturelle. C'est une manière de se re-connecter avec une langue et une culture dont on les a privés car leurs parents ont abandonné la transmission. Ce n'est pas toujours facile de trouver quelqu'un pour nous enseigner une langue moins répandue.
Les enfants qui ont la chance de pouvoir maintenir et acquérir leur-s langue-s d'héritage en sont toujours fiers et remercient leurs parents une fois adultes. Ils sont en mesure de communiquer, de comprendre la culture et de rester connectés à leurs racines linguistiques et culturelles.
Ayez donc une approche positive du plurilinguisme et soutenez les langues d'héritage des enfants qui vous entourent.
Plutôt que de dire aux familles d'abandonner une langue, faites en sorte:
📒 d'aider les familles préparent un Project Langues©
📗 d'encourager l'utilisation des langues d'héritage au quotidien dans la famille
📕 de trouver le soutien nécessaire
📙 de vous informer sur l'éducation en plusieurs langues
Et pour finir, n'hésitez pas à faire appel à nos services pour installer le multilinguisme autour de vous.
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
[EN]
Did you know that not passing on a language - whether by choice or because your environment pushes you to - can have consequences on your family dynamics?
As the environment is not always favorable, a large number of multilingual families choose to abandon one or more heritage languages, the family languages, in favor of the dominant language, the majority language of the environment and school. This is often done reluctantly, thinking that it would only help the child in their daily life and in learning and acquiring the majority language. Many teachers advocate this approach, even if at the same time, they believe that multilingualism is an extraordinary advantage. However, does "dropping" a language really help and is it really without consequences for the children and their family?
In my work with multilingual families, I can see the impact that this choice of linguistic deprivation and abandonment can have on both the child and their development and on family dynamics. Research has shown that "preventing" a child from acquiring the heritage language can have cognitive, as well as -more importantly-, emotional and social consequences.
And yet, educational systems and structures continue to advocate focusing on the language of the environment, on the language of school, believing that this would be beneficial for language development, but also social and emotional development. This recommendation is often made by teachers, educators, and sometimes even pediatricians who have no training in the language development of children raised with several languages.
Under pressure, families end up dropping their heritage language and depriving their children of it because they are also unaware of the long-term consequences.
APAM works to train school, educational, and medical staff . We have developed projects for them. We also do not leave families without support and advice .
Have you ever wondered: How do family relationships develop if the language children speak isn't the one their parents are most fluent in? What happens if children and parents cannot communicate easily? (article - see note)
1 - Family members are
disconnecting from each other .
It can become increasingly difficult, increasingly complicated for parents and children to communicate in a common language, to have conversations. Exchanges are kept to a minimum. There are no
meaningful exchanges any more. This creates a gap between parents and children because communication is no longer as fluid as it should be.
This lack of fluency can be a source of tension because parents and children—even if they want to— do no longer know how to communicate. Children are lacking too much of the language to be able to do so. An emotional distance is created that "destroys" the family. This emotional distance doesn't stop with the family; it affects the entire ethnic group and linguistic community that the child may encounter. The children can feel cut off from them.
2 - Speaking several languages has cognitive and practical advantages .
Depriving a child of their heritage language deprives them of the many benefits of multilingualism. It has been proven that a child who speaks more than one language performs better academically—so why deprive them of the other languages of their family? Moreover, we learn better using the foundations we already have, according to the Ivy Hypothesis . So why not build on those foundations? Children who speak more than one language have better memories, are able to multitask, and solve problems more easily, then? Why deprive them of these benefits?
3 - Loss of an identity
A language is more than words, it is a culture, it is an identity. Children who are deprived of their heritage language are deprived of the culture it conveys. They
are deprived of the identity that this language would give them. Thus, a child of foreign origin will be considered as coming from that country, but they will not have learned the language or the
codes that we are linked to it. They will therefore have no sense of belonging and identity linked to these language and culture. Depriving a child of a heritage language is cutting them off from
their identity.
They may also have this feeling of not belonging and may lose confidence and have negative attitudes towards these heritage language and culture. There will be some tension between what they
should be offered and what they are asked to acquire.
The children may also be ashamed of a culture to which their are heir, but which they do not master. They could also understand that this heritage language is less desirable and could make them to reject what their parents are.
This unfortunately happens quite often in migration contexts when heritage languages are considered less prestigious than French, English, or Spanish, for example.
The children will not feel at home anywhere. In the host country, they will be foreigners and will not have the language or the codes when in their country of origin.
Thus, depriving children of their heritage language has invisible consequences that can leave scars.
Asking parents to abandon the transmission of their heritage language is asking them to create rifts between themselves and their children.
A number of people, once they become adults, regret that their heritage language was not passed on to them. They try to re-learn a language they were deprived of during childhood. And this is sometimes much more difficult than acquiring it naturally. It's a way to reconnect with a language and culture they were deprived of because their parents abandoned the transmission. It's not always easy to find someone to teach them a less widely spoken language.
Children who are fortunate enough to be able to maintain and acquire their heritage language(s) are proud of it and thank their parents as adults. They are able to communicate, understand the culture, and stay connected to their linguistic and cultural roots.
So take a positive approach to multilingualism and support the heritage languages of the children around you.
Rather than telling families to abandon a language, make sure:
📒 to help families prepare a Language Project©
📗 to encourage the use of heritage languages in everyday life within the family
📕 to find the necessary support
📙 to inform yourselves about multilingual education.
And finally, don't hesitate to call on our services to set up multilingualism around you.
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
[NL]
Wist u dat het niet doorgeven van een taal - of dat nu uit vrije wil is of omdat uw omgeving u daartoe aanzet - gevolgen kan hebben die verder reiken dan de familiedynamiek?
Omdat de omgeving niet altijd gunstig is, kiezen veel meertalige gezinnen ervoor om een of meerdere erfgoedtalen, de familietalen, op te geven ten gunste van de dominante taal, de meerderheidstaal van de omgeving en school. Dit gebeurt vaak met tegenzin, in de veronderstelling dat het het kind zou helpen in het dagelijks leven en bij het leren en verwerven van de meerderheidstaal. Veel leerkrachten pleiten voor deze aanpak, ook al geloven ze tegelijkertijd dat meertaligheid een buitengewoon voordeel is. Maar is het "opgeven" van een taal echt nuttig en heeft het echt geen gevolgen voor het kind en zijn/haar gezin?
In mijn werk met meertalige gezinnen zie ik de impact die deze keuze voor taaldeprivatie en -verlating kan hebben op zowel het kind als zijn/haar ontwikkeling, en op de gezinsdynamiek. Onderzoek heeft aangetoond dat het "voorkomen" dat een kind zijn/haar erftaal verwerft, cognitieve, maar ook, en belangrijker nog, emotionele en sociale gevolgen kan hebben.
Toch blijven onderwijssystemen en -structuren pleiten voor een focus op de taal van de omgeving, op de taal van de school, in de overtuiging dat dit gunstig zou zijn voor de taalontwikkeling, maar ook voor de sociaal-emotionele ontwikkeling. Deze aanbeveling wordt vaak gedaan door leerkrachten, pedagogen en soms zelfs kinderartsen die geen opleiding hebben gevolgd in de taalontwikkeling van kinderen die met meerdere talen zijn opgegroeid.
Onder druk laten gezinnen hun erftaal varen en onthouden ze hun kinderen de taal, omdat ze zich niet bewust zijn van de gevolgen op lange termijn.
APAM zet zich in voor de opleiding van school-, onderwijs- en medisch personeel . We hebben projecten voor hen ontwikkeld. We laten gezinnen ook niet zonder ondersteuning en advies achter .
Heb je je ooit afgevraagd: hoe ontwikkelen familierelaties zich als de taal die kinderen spreken niet de taal is die hun ouders het meest vloeiend spreken? Wat gebeurt er als kinderen en ouders niet gemakkelijk met elkaar kunnen communiceren? (artikel - zie noot)
1 - Gezinsleden raken steeds
meer van elkaar verwijderd .
Het wordt steeds moeilijker en ingewikkelder voor ouders en kinderen om in een gemeenschappelijke taal te communiceren en gesprekken te voeren. De uitwisselingen worden tot een minimum beperkt.
Er vinden geen betekenisvolle gesprekken meer plaats. Dit creëert een kloof tussen ouders en kinderen, omdat de communicatie niet meer zo vloeiend is als zou moeten.
Dit gebrek aan vloeiendheid kan een bron van spanning zijn, omdat ouders en kinderen – zelfs als ze dat willen – niet meer weten hoe ze moeten communiceren. Kinderen missen te veel om dat te kunnen. Er ontstaat een emotionele afstand die het gezin "vernietigt". Deze emotionele afstand beperkt zich niet tot het gezin; ze beïnvloedt de hele etnische groep en taalgemeenschap waarmee het kind in aanraking kan komen. Het kind voelt zich van hen afgesneden.
2 - Het spreken van meerdere talen heeft cognitieve en praktische voordelen .
Door een kind zijn of haar erftaal te ontnemen, ontneemt u het de vele voordelen van meertaligheid. Het is bewezen dat een kind dat meer dan één taal spreekt, betere schoolprestaties levert – dus waarom zou u het de andere talen in het gezin ontnemen? Bovendien leren we beter vanuit de basis die we al hebben, volgens de Ivy-hypothese . Dus waarom zouden we daar niet op voortbouwen? Kinderen die meer dan één taal spreken, hebben een beter geheugen, kunnen multitasken en lossen problemen gemakkelijker op? Waarom zouden we ze dan deze voordelen ontnemen?
3 - Verlies van een identiteit
Een taal is meer dan woorden, het is een cultuur, een identiteit. Een kind dat zijn of haar erftaal kwijtraakt, raakt de cultuur die deze taal overbrengt kwijt. Het
raakt de identiteit kwijt die deze taal het zou geven. Zo wordt een kind van buitenlandse afkomst beschouwd als afkomstig uit dat land, maar het heeft de taal of de codes die we ermee ontdekken
niet geleerd. Het heeft daarom geen gevoel van verbondenheid en identiteit die verbonden is met deze taal en cultuur. Door een kind een erftaal te ontnemen, wordt het kind afgesneden van zijn of
haar identiteit.
Het kan ook dit gevoel van niet erbij horen hebben, het zelfvertrouwen verliezen en een negatieve houding aannemen ten opzichte van deze erftaal en -cultuur. Er zal een spanning ontstaan tussen
wat het aangeboden zou moeten krijgen en wat het gevraagd wordt te leren.
Het kind kan zich ook schamen voor een cultuur waarvan hij de erfgenaam is, maar die hij niet beheerst. Het kan ook begrijpen dat zijn erftaal minder aantrekkelijk is en ertoe leiden dat hij de taal van zijn ouders verwerpt.
Dit gebeurt helaas vaak in migratiecontexten, wanneer erftalen als minder prestigieus worden beschouwd dan bijvoorbeeld Frans, Engels of Spaans. Het kind zal zich
nergens thuis voelen. In het gastland zal het een buitenlander zijn en niet de taal of de codes van zijn land van herkomst kennen.
Het ontnemen van een kind van zijn of haar erftaal heeft dus onzichtbare gevolgen die littekens kunnen achterlaten.
Als je ouders vraagt om te stoppen met het overdragen van hun erftaal, dan creëer je een kloof tussen hen en hun kinderen.
Veel mensen hebben er, als ze volwassen zijn, spijt van dat hun erftaal niet aan hen is doorgegeven. Ze proberen een taal die ze in hun jeugd hebben verloren, opnieuw te leren. En dat is soms veel moeilijker dan het op natuurlijke wijze verwerven ervan. Het is een manier om weer in contact te komen met een taal en cultuur die ze verloren zijn doordat hun ouders de overdracht hebben stopgezet. Het is niet altijd gemakkelijk om iemand te vinden die ons een minder gesproken taal kan leren.
Kinderen die het geluk hebben hun erftaal(talen) te behouden en te leren, zijn er nog steeds trots op en danken hun ouders als volwassenen. Ze kunnen communiceren, de cultuur begrijpen en verbonden blijven met hun taalkundige en culturele wortels.
Sta daarom positief tegenover meertaligheid en steun de erfgoedtalen van de kinderen in uw omgeving.
In plaats van gezinnen te vertellen dat ze een taal moeten laten varen, kun je het volgende doen:
📒 om gezinnen te helpen een taalproject voor te bereiden©
📗 om het gebruik van erfgoedtalen in het dagelijks leven binnen het gezin te bevorderen
📕 om de nodige ondersteuning te vinden
📙 om u te informeren over onderwijs in verschillende talen
En aarzel ten slotte niet om een beroep te doen op onze diensten om meertaligheid bij u te implementeren.
Note:
Cho, G., & Krashen, S. (1998). The negative consequences of heritage language loss and why we should care. In S. Krashen, L. Tse, & J. McQuillan (Eds.), Heritage language development (pp. 31–40). Language Education Associates
Écrire commentaire